Lututów to miejscowość o statusie gminy położona w powiecie wieruszowskim w województwie łódzkim. Miasteczko może poszczycić się średniowiecznymi korzeniami, ponieważ pierwsze zapiski dotyczące tego obszaru pochodzą z 1371 roku. Wzmianka z 1406 roku określa miejscowość jako oppidum, albowiem Lututów posiadał już wówczas kościół. Prawa miejskie oraz zezwolenie na targi nadał Władysław Jagiełło w 1406 roku. Założycielem osady był Bieniasz Wierusz, syn Lutolda. W rodzie Wieruszów było to często nadawane imię i po wielu nieznacznych zmianach przyjęła się nazwa Lututów.
Według przekazu istniejąca tu parafię wydzielono z macierzystego Cieszęcina, który parafią był już w XII w. Podkreślić należy jednak, iż siedzibą rodu Wieruszów była Ruda. To w Rudzie po dzień dzisiejszy podziwiać możemy jeden z najstarszych kościołów w Polsce. Zatem chrześcijaństwo na tych ziemiach ma już bardzo długą i bogatą tradycję. Pierwsze źródło pisane to akt z 12. XII.1406 roku. Mowa w nim o uposażeniu przez Bieniasza, dziedzica Lututowa, miejscowego kościoła pod wezwaniem świętej Trójcy, św. Mateusza Ewangelisty i św. Doroty. Kościół ten został zapewne wzniesiony w niedalekim czasie, bowiem w owym czasie wspomina się o konsekracji. Dokumenty kościelne z XVII stulecia podają, że parafię erygował arcybiskup gnieźnieński Mikołaj Kurowski właśnie w dniu 12 XII 1406 roku. Po stu latach pierwszy kościół spłonął w wielkim pożarze miasta. Nowy kościół zbudowano z ofiar mieszkańców w 1520 r. Była to świątynia również drewniana w formie krzyża. Tej budowli również nie oszczędził żywioł ognia. Częściowo spłonęła 21.XI.1647 r., natomiast w 1742 roku całkowicie.
Wzniesiono kolejny kościół, który służył parafii przez kolejne 100 lat. Arcybiskup gnieźnieński Krzysztof Antoni Szembek w dniu 13.XII.1746 r. poświecił nową świątynię będącą jeszcze w budowie, aby w niej mogły się odprawiać nabożeństwa parafialne.
W drugiej połowie XVII wieku wzniesiono przy kościele szpital oraz przytułek. Z początkiem XX wieku podjęto starania budowy nowego kościoła, który miał zastąpić wiekową już świątynię drewnianą. Rozebrano ją w 1910 roku. Nabożeństwa odprawiano w prowizorycznie zbudowanej z drewna kaplicy w ogrodzie plebańskim. Nowy kościół w stylu romańsko – mauretańskim według projektu architekta Jarosława Wojciechowskiego wzniesiono w latach 1910-1917 staraniem proboszcza ks. Kazimierza Ucieklaka, honorowego kanonika kaliskiego przy dużym zaangażowaniu i hojności parafian. Prace prowadzone przez ks. Kazimierza Ucieklaka po jego śmierci kontynuował‚ ks. Stanisław Żeromski, a następnie prace wykończeniowe ks. Wincenty Glass. Staraniem ks. Glassa sprowadzono 18 glosowe organy, wielki ołtarz, ambonę oraz ogrodzono cmentarz. Obecny kościół konsekrował‚ pierwszy biskup częstochowski Teodor Kubina 5 .VI. 1927 r. pod wezwaniem Świętych Apostołów Piotra i Pawła.
W prezbiterium kościoła znajduje się cenny obraz Matki Boskiej z 1639 roku, zwany Matką Boską Lututowską oraz obraz olejny na desce Ukrzyżowanie z 2 połowy XVII w. Pod chórem z lewej strony jest tablica epitafijna Biernackich z wmurowaną kulą armatnią z 1812 roku, która upamiętnia generała Józefa Biernackiego, natomiast po prawej stronie tablica ze zdjęciem księdza Stanisława Żeromskiego. Na szczególną uwagę zasługuje jeszcze historyczna chrzcielnica, ambona, organy oraz witraż maryjny nad wejściem.
Dokładny opis historii naszej miejscowości i parafii znajduje się w poniższych zakładkach. Ten przestronny opis został zaczerpnięty z pracy magisterskiej księdza mgr. Tomasza Ślęzaka.