W dniu 18 marca 2023 roku o godz. 18:00 rozpoczął się w naszej Parafii czas łaski danej każdemu z nas od Pana Boga, czas łaski czyli rekolekcje parafialne i szkolne. Słowo Boże kieruje do nas o. Jan Główczyk ze Zgromadzenia Księży Redemptorystów. Dzisiaj skierował do nas następujące Słow:
„ W Ewangelii słyszymy – czy Ty wierzysz w Syna Człowieczego? Jezus odpowiada- Jest to Ten, którego widzisz i mówi do Ciebie”. Z historii wiemy, że był czas, kiedy człowiek był szczęśliwy. Bóg stworzył człowieka z miłości, a człowiek na tę miłość odpowiedział, troszczył się o powierzony świat. W pierwszym czytaniu dzisiaj słyszymy o harmonii i pięknie, którego zazdrościł szatan. W swojej pysze powiedział „nie będę służył”. To on chce zniszczyć człowieka, podszedł do człowieka w raju i powiedział – nie bójcie się, nic wam się nie stanie, będziecie jak Bóg. Człowiek, który żył w łasce Bożej i tak blisko Boga posłuchał podszeptu szatana. Każda decyzja niesie za sobą konsekwencje. Człowiek utracił stan łaski, poszedł w to co złe. Przez grzech pierworodny są wojny, zawiść, rządza panowania, a to wszystko przez to, że był nieposłuszny Bogu. Kiedy człowiek traci to co dobre, pojawia się pustka, beznadzieja. Bóg nadal kocha człowieka, daje nadzieję, że przyjdzie taki czas, że przywróci godność i utracony raj. My wiemy, że przyszedł w historii moment- narodziny Jezusa. Narodzony przez Ducha Świętego i Maryję z tym co ludzkie – pokarm, płacz, śmierć, został złożony do grobu, ale jest też Bogiem, ma władzę nad światem, żywiołami, człowiekiem, ciałem i duchem, uzdrawia.
W Ewangelii Jezus przywraca wzrok niewidomemu od urodzenia. Za tydzień usłyszymy o wskrzeszeniu przyjaciela Łazarza, nad którym zapłakał. Bóg, który stąpał po ziemi odróżnia się od nas tylko tym, że nie miał grzechu. Pragnie, by człowiek żył w Jego miłości, by człowiek skorzystał z daru. „Nikt nie ma większej miłości, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich”. Za moje i Twoje grzechy Jezus ofiaruję siebie Bogu Ojcu, by tymi belkami pionowymi połączyć niebo i ziemię, a poziomymi połączyć Ciebie z sobą. Zmartwychwstanie pokazuje nam, że grób jest pusty, że po wniebowstąpieniu mówi: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”, kto przyjmie chrzest będzie żył życiem płynącym z wiary.
Dzieci mają udział w tym, co należy do rodziców. Rodzice troszczą się, a dzieci uczą się i korzystają z dobrostanu. Przyjdzie czas, że dziecko samo stanie na nogach. Mama szczęśliwa, tata dumny, bo dziecko swoje życie pięknie buduje. Bywa też tak, że mama płacze patrząc na życie dziecka, bo dziecko swoje życie rujnuje. Próbuje prośbą i groźbą, ale dziecko i tak zrobi, jak uważa. Tak samo jest z życiem duchowym. Bóg pragnie naszego szczęścia, Bóg może być radosny, ale Bóg może być też smutny i ze smutkiem nasze wybory akceptuje. Człowiek w ten sposób zamyka sobie drogę do Boga, do nieba.
Czas Wielkiego Postu, rekolekcje, to czas, aby uczynić refleksję, stanąć z boku i popatrzeć na swoje życie, co jest najważniejsze w życiu, czy doczesność, czy wieczność. Na swoje życie trzeba popatrzeć przez pryzmat Boga, drugiego człowieka. Jest to czas, by ucieszyć się dobrem, pięknem. Uraduj się, podziękuj. Popatrz na to, co złe, by na nowo przylgnąć do Chrystusa, by żyć Jego nauką. Jest to czas decyzji, postanowień. Po to, by pięknie przeżyć nadchodzącą Paschę, by pięknie przeżyć Paschę mojego życia z tej ziemi do wieczności.
