Duszpasterze i ich współpracownicy

1. Proboszczowie

Jak podaje I Synod Diecezji Kaliskiej, proboszcz jest pasterzem parafii powierzonej mu przez biskupa diecezjalnego, pod którego zwierzchnictwem sprawuje swój urząd i reprezentuje go we wspólnocie parafialnej. W 1945 roku po ucieczce Niemców z Lututowa biskup częstochowski ks. Teodor Kubina mianował proboszczem tutejszej parafii ks. Stanisława Ciszewskiego z Białej Częstochowskiej. Kościół po wojnie uporządkowano i proboszcz odprawiał w nim nabożeństwa, a także liturgię świąt Wielkiej Nocy. Jego posługa duszpasterza tutejszej parafii nie trwała długo, gdyż, przeprowadzając się do Lututowa, chciał, aby parafianie dali mu na stałe większą ilość furmanek. Miejscowi chłopi jednak nie zgodzili się, ponieważ bali się o swoje konie, gdyż na drogach okolicznych miejscowości pojawiali się często żołnierze sowieccy, a także różne bandy, które zabierały konie, więc przestraszeni chłopi furmanek nie wysłali. W związku z tym ks. Ciszewski zrezygnował z posługi w tej parafii.

Po nim nowo mianowanym pierwszym powojennym administratorem parafii Lututów był ks. Marian Minor. Urodził się 26 stycznia 1912 r. w Częstochowie. Dnia 18 października 1930 r. wstąpił do Częstochowskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, a 7 lipca 1935 r. został wyświęcony na kapłana. Był wikariuszem w parafiach: Koziegłowy, Ząbkowice, Wąsocz, Danków i Rząśnia. Powołany został przez biskupa Kubinę na stanowisko administratora parafii w Lututowie w kwietniu 1945 roku. Oprócz pracy duszpasterskiej prowadził on również religię w tutejszych szkołach. Po wojnie uporządkował kościół, sprowadził do parafii stare szaty i naczynia liturgiczne. Dzięki jego staraniom do okien w kościele wprawiono szyby. Sprawił również dwa małe dzwony do kościelnej wieży, chociaż były one zdecydowanie za małe i niezharmonizowane219. W czasie jego posługi mieszkańcy wsi Rososz z powodu dużej odległości od kościoła w Lututowie chcieli odłączenia i następnie przyłączenia ich do parafii Naramice. Biskup zaakceptował ich prośbę. Ks. Minor nie chciał się podjąć naprawy dachu na kościele, więc puścił parafię w październiku 1948 roku. Jego posługa przypadała na trudne, powojenne czasy, nie było mu więc łatwo poradzić sobie z tak wieloma wówczas obowiązkami i problemami. Musiał przeciwstawiać się wiele razy atakom władzy ludowej, był dla tych władz podejrzany i odczuwał to, pracując w parafii. W 1950 został administratorem parafii Gidle, a następnie Rozprzy. Zmarł 20 maja 1972 r.

Po księdzu Minorze proboszczem parafii Lututów został ks. Julian Kowalski. Urodził się 14 lutego 1898 r. w Żarnowie, w powiecie opoczyńskim. Od 1917 r. był klerykiem w warszawskim seminarium i dnia 10 lutego 1924 r. został wyświęcony na kapłana. Był wikariuszem w parafiach: Klembów, Leszno, Wiskitki, Warka, Biała Rawska. Niestety, ciężko chorował na gruźlicę płuc. W 1930 r. został inkardynowany do diecezji częstochowskiej. Duszpasterzował tutaj w Praszce, Mieleszynie, Łubnicach i Dzietrzkowicach. Od 20 września 1948 r. był proboszczem w Lututowie. Był tutaj duszpasterzem sześć lat. Bardzo ważne w jego posłudze było nauczanie religii dzieci i młodzieży w szkołach. Chciał również do pomocy wikariusza, ale niestety z powodu małej ilości duchownych w diecezji nie przydzielono mu go. Intensywnie prowadził również remonty w kościele. Dzięki niemu w lipcu 1949 roku naprawiony został dach na świątyni. Remont ten kosztował parafię w ówczesnej walucie 513 000 złotych. W 1952 roku kościół otrzymał dwa nowe, dębowe konfesjonały wartości 12 500 złotych. Proboszcz odnowił też kaplicę katechetyczną i zakrystię. Zrobił tutaj bardzo wiele, mimo że ofiarność wiernych była bardzo niska. Ks. Julian czuł się jednak źle w Lututowie. Władze komunistyczne kazały mu oddać do Urzędu Gminy księgi metrykalne, co musiał niestety uczynić. Gdy od 20 do 22 czerwca 1954 roku ówczesny biskup częstochowski, Zdzisław Goliński wizytował parafię Lututów, proboszcz poprosił o zmianę i ją uzyskał. W grudniu tegoż roku został proboszczem w Pajęcznie, w powiecie radomszczańskim. Zmarł 9 lutego 1979 r. w ostatniej swojej parafii, w Rudnikach.

Dnia 19 grudnia 1954 r. nowym proboszczem w Lututowie został ks. Stanisław Nejman. Urodził się on 9 kwietnia 1909 r. w Szydłowie, koło Piotrkowa Trybunalskiego, a od 1927 r. formował się w Seminarium Duchownym w Krakowie. W 1932 r., na Jasnej Górze przyjął święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w parafiach: Żarki, Raków, Strzemieszyce, Zagórze, Choroń oraz w parafii św. Barbary w Częstochowie. Następnie został proboszczem w parafii Pajęczno. Kolejny był już Lututów. Jego przybycie tutaj było spowodowane wystąpieniami jakie miał w Pajęcznie. Głosił on przemówienia w obronie wiary i religii, co było przez stalinowskie władze uważane za prowokację przeciw władzy ludowej. Te kazania oraz nie zapłacenie przez niego dużych podatków, które w tych czasach nałożył na własność kościelną urząd skarbowy władzy ludowej spowodowały dla niego zmianę parafii. Został więc przeniesiony przez księdza biskupa na życzenie władz wojewódzkich okresu stalinowskiego do parafii lututowskiej. Jak opisuje to ks. Nejman w kronice parafialnej, były to dla niego zupełnie nieznane strony, mimo to gdy przybył na miejsce, spotkał się z wielką życzliwością wiernych, którzy udzielili mu dużo pomocy. Barwnie opisuje on w kronice Mszę świętą inauguracyjną w parafii, uroczystą procesję z plebanii do kościoła oraz liczbę wiernych (3 tysiące wiernych). Wypowiada się również na temat jej podniosłego charakteru, tworzonego przez chór, orkiestrę, dzieci z wierszykami. Przywitał go tutaj dziekan wieruszowski – ks. Ludwik Sośnierz. W drugi dzień świąt Bożego Narodzenia nowy proboszcz utworzył radę parafialną. Od początku swojego posługiwania w parafii wziął się do ciężkiej pracy. W 1955 r. wraz z radą parafialną postanowił zaspokoić najważniejsze i naglące potrzeby parafialne, a należały wówczas do nich: uzupełnienie braków i doprowadzenie do lepszego stanu szat liturgicznych i chorągwi procesyjnych, uzupełnienie umeblowania kościoła, wykonanie nowego, lepszego ogrodzenia cmentarza grzebalnego oraz przeprowadzenie należytej instalacji elektrycznej w kościele. Lista remontów do wykonania była długa. W zakresie duszpasterzowania proboszcz wprowadził w okresie Bożego Narodzenia tzw. „adorację żłóbka”, a także, aby zachęcić parafian do modlitwy za zmarłych, wywieszał w każdym miesiącu listę zmarłych w tym czasie parafian. Posługa ks. Nejmana w parafii lututowskiej była bardzo owocna. Najbardziej jednak troszczył się o nauczanie religii dzieci i młodzieży w szkołach, gdyż po zmianach w 1956 r. religia powróciła do tych placówek. Wiemy, iż w 1959 r., czyli za czasów pasterzowania ks. Nejmana parafia miała 5544 wiernych i na Msze Święte uczęszczało wówczas 50% – 60% parafian. Przygotowanie dzieci do Pierwszej Komunii Świętej trwało 2 lata, a w parafii była duża grupka ministrantów. W tym czasie przeprowadzono również radiofonizację kościoła.

Posługa proboszczowska nie była wówczas łatwa, ponieważ duszpasterzowaniu wielce starały się mu przeszkodzić władze komunistyczne. Zakazano w parafii urządzania procesji drogi krzyżowej i procesji w dniu św. Marka oraz nie pozwalano na tradycyjny w tej parafii obrzęd poświęcenia pól. To zmaganie się z trudnościami, a także duża ilość pracy spowodowała znaczne osłabienie się zdrowia proboszcza. Dnia 6 czerwca 1966 r. ks. Nejman odszedł z Lututowa, zaś biskup Stefan Baręła powierzył mu parafię Kamieńsk w dekanacie gorzkowskim. Zmarł 4 kwietnia 1995 r. Kolejnym proboszczem parafii Lututów był ks. Stanisław Sapota. Urodził się on 15 września 1909 r. w Sosnowcu. W 1931 r. został klerykiem Częstochowskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1936 r. Duszpasterzował jako wikariusz w parafiach: Grodziec, Borowno i Będzin, następnie został proboszczem w parafii Kraszewice, a później w Chełmie. Zniechęcony problemami z władzą komunistyczną w tejże placówce oraz dużą ilością prac gospodarskich poprosił biskupa o zmianę. Chciał pracować z parafii miejskiej, jednak władza ludowa nie wyraziła na to zgody, w związku z czym został on proboszczem w Lututowie. Zastał parafię dobrze zorganizowaną i uporządkowaną, zarówno pod względem gospodarczym, jak i duchowym, co było zasługą poprzedniego proboszcza.
Ks. Sapota nie był jednak tu proboszczem długo, bo jedynie 4 lata, ponieważ po kilku latach władze komunistyczne zgodziły się na miejską parafię dla niego. W 1970 r. przestał więc duszpasterzować parafię Lututów i został proboszczem w Klimontowie 3 czerwca 1970 r. Zmarł 14 listopada 1984 r.

Następny proboszcz w parafii lututowskiej to ks. Fidelis Łabędowicz. Urodził się on 24 kwietnia 1913 r. w Grocholicach koło Piotrkowa Trybunalskiego. Od 1933 r. był klerykiem w Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Dnia 26 czerwca 1938 r. został wyświęcony na kapłana. Pracował jako wikariusz w parafiach: Dąbrowa Zielona, Gidle oraz w parafii św. Zygmunta w Częstochowie. Następnie był proboszczem w parafii Łęka, a później w Dobroszycach. W 1970 r. objął parafię Lututów i został również wicedziekanem dekanatu wieruszowskiego. Ciężko jednak zachorował na serce, dlatego biskup Baręła dał mu do pomocy ks. dra Czesława Tomczyka, wikariusza – adiutora.

W czasie pasterzowania ks. Łabędowicza, ale też i wcześniej, parafia Lututów przeżywała problemy finansowe. W związku z tym poprzedni proboszczowie, jak i ks. Łabędowicz, za pozwoleniem władzy diecezjalnej sprzedawali częściowo ziemię należącą do parafii i zdobyte pieniądze przeznaczali na remonty kościoła. Jednak z powodu niedopełnienia warunków umowy sprawa sprzedaży tych gruntów znalazła się w sądzie. Trwała ona wiele lat i z tego powodu parafią w latach 1973-1974 kierował wikariusz – adiutor ks. dr Czesław Tomczyk. Po wszystkim w 1974 r. ks. Łabędowicz z powodów nasilających się problemów zdrowotnych odszedł z parafii i przeszedł w stan spoczynku na emeryturę do Domu Księży Emerytów w Częstochowie. Zmarł 20 października 1982 r.

Następny proboszcz parafii Lututów to ks. Stanisław Okamfer. Urodził się on 24 października 1909 r. w Dębowej Górze. W 1930 r. rozpoczął formację w Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie, a 7 lipca 1935 r. otrzymał święcenia na Jasnej Górze. Pełnił rolę wikariusza w Rozprzy i Radomsku. Był również kapelanem sióstr karmelitanek i prefektem w żeńskim gimnazjum w Sosnowcu. W seminarium wykładał ascetykę i był tam ojcem duchownym. Od 1957 r. był proboszczem w parafii Opatrzności Bożej w Częstochowie, a później Niepokalanego Poczęcia NMP w Sosnowcu. Po tak wielu doświadczeniach, w 1974 r. objął parafię Lututów. Za czasów jego duszpasterzowania odbyło się tutaj nawiedzenie kopii Cudownego Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w dniach 26-28 sierpnia 1979 r. Był to czas, kiedy parafia w Lututowie mogła zamanifestować swoją religijność, co było dla parafian wielkim przeżyciem. Całością uroczystości kierował oczywiście ks. Okamfer. Pasterzował w tej parafii ponad 7 lat, a 13 maja 1982 r. został proboszczem w parafii Osjaków. Zmarł 24 września 1992 r.
W 1981 r. nowym proboszczem został ks. Franciszek Jodłowski. Urodził się 6 czerwca 1926 r. W 1944 r. został powołany do wojska, ale 5 lat później, w 1949 r. wstąpił do Seminarium Duchownego archidiecezji lwowskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej, a w 1950 r. przeniesiony został do Częstochowskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. W 1954 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w parafiach Gidle i Brzeźnica nad Wartą. W 1958 r. utworzył nową parafie w Rogoźniku, gdzie budował kościół i kupił dom pod plebanię. W 1981 r. objął parafię w Lututowie. Od początku swojej duszpasterskiej posługi był bardzo zaangażowany. Zaczął od budowy nowej plebanii, prowadził też remont kościoła parafialnego. W Świątkowicach wybudował kościół, dzięki czemu powstała tam nowa parafia pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Uratował tam przed zniszczeniem cmentarz ewangelicki, przygotowując nowy, katolicki cmentarz grzebalny. Również dzięki jego staraniom cmentarz grzebalny w Lututowie ogrodzono nowym, solidnym parkanem.

Z zapisków podczas wizytacji kanonicznej ks. biskupa Stanisława Nowaka wiemy, iż w 1990 r. po ośmiu latach pasterzowania przez ks. Jodłowskiego parafia Lututów liczyła ok. 4000 wiernych. Katolikami byli prawie wszyscy mieszkańcy Lututowa i okolicznych wiosek. Były jedynie 3 rodziny ewangelików i 2 świadków Jehowy.

Za czasów ks. Jodłowskiego, 25 marca1992 r. parafia Lututów weszła w granice diecezji kaliskiej z terenów archidiecezji częstochowskiej. W 2002 r. ks. Franciszek zakończył posługiwanie na terenie parafii jako proboszcz i przeszedł w stan spoczynku, zamieszkując na starej lututowskiej plebanii. Dnia 2 lutego 2004 r. przeniesiony został na emeryturę do Domu Księży Emerytów w Ostrowie Wielkopolskim. Zmarł 21 marca 2013 r.
Po ks. Jodłowskim w 2002 r. nowym proboszczem został ks. Władysław Łuczuk. Urodził się 26 marca 1957 r., święcenia kapłańskie przyjął 19 maja 1983 r. w Poznaniu. Sprawował funkcję wikariusza m.in. w parafii w Kobylinie, a od 1997 r. był proboszczem w parafii Rogaszyce. Dnia 1 lipca 2001 r. przyszedł do Lututowa po długoletnim proboszczu ks. Franciszku Jodłowskim. Nie sprawował on tej funkcji tutaj zbyt długo, gdyż po trzech latach, w listopadzie 2004 r. został zwolniony z obowiązków proboszczowskich.

W listopadzie tegoż roku nowym administratorem parafii został ks. Mariusz Giwerski. Urodził się on 4 lutego 1970 r. Wyświęcony został na kapłana 28 maja 1996 r. Sprawował pieczę nad parafią Lututów od 18 listopada 2004. Za czasów jego duszpasterzowania odnowiony został w parafii kult Matki Bożej Lututowskiej, wprowadził on nowennę ku Jej czci. Odbywała się ona i cały czas odbywa w każdą środę przed wieczorną Mszą Świętą. Kierował on również pracami remontowymi. Odnowił zakrystię w kościele, a na cmentarzu grzebalnym, zbudował ołtarz polowy, na którym odtąd odbywały się Msze Święte w uroczystość Wszystkich Świętych. Na cmentarzu położony wówczas został także chodnik na alejkach między grobami. Uporządkowany został teren wokół kościoła, powstał parking przykościelny. Przed świątynią wybudowano obelisk ku czci bł. Jana Pawła II.

Niestety, był też przykry moment w czasie duszpasterzowania ks. Giwerskiego, jakim była katastrofa budowlana kościoła. Miała ona miejsce 5 stycznia 2012 r. Na ziemię runął od frontu szczyt budowli. Ks. Mariusz Giwerski ze względów zdrowotnych przestał być administratorem parafii i został jej rezydentem.
Nowym proboszczem parafii Lututów został pod koniec października 2012 r. ks. Piotr Szkudlarek, który przeszedł z parafii Domasłów w dekanacie bralińskim. Urodził się on 14 września 1969 r. Wyświęcony został na kapłana 26 maja 1994 r. Pracował jako wikariusz w Kraszewicach, Opatówku oraz parafii konkatedralnej w Ostrowie Wielkopolskim. Później został proboszczem w parafii Domasłów, a od 22 października 2012 r. w parafii Lututów. Zajął się remontem kościoła po jego katastrofie budowlanej. Nie było to łatwe, jednak ks. Szkudlarek jako bardzo dobry duszpasterz i gospodarz parafii uporał się z tym zadaniem.

Proboszczowie parafii Lututów w latach 1945-2013

Proboszczowie i administratorzy parafii Lututów w latach 1945 – 2013Okres posługi w parafii Lututów
Ks. Marian Minor1945 – 1948
Ks. Julian Kowalski1948 – 1954
Ks. Stanisław Nejman1954 – 1966
Ks. Stanisław Sapota1966 – 1970
Ks. Fidelis Łabędowicz1970 – 1974
Ks. Stanisław Okamfer1974 – 1981
Ks. Franciszek Jodłowski1981 – 2002
Ks. Władysław Łuczuk2002 – 2004
Ks. Mariusz Giwerski2004 – 2012
Ks. Piotr Szkudlarek2012 – 2015
Ks. Waldemar Gruszka 2015 –

2. Wikariusze i rezydenci

W dokumentach Pierwszego Synodu Diecezji Kaliskiej czytamy: Wikariusz jest najbliższym współpracownikiem proboszcza i uczestnikiem jego pasterskiej troski o parafię. Swoją posługę duszpasterską w parafii winien wykonywać pod kierownictwem proboszcza. Jest zobowiązany wspomagać proboszcza w całej jego posłudze parafialnej. Przez okres kilku lat po II wojnie światowej w parafii Lututów wikariuszy nie było. Pierwszy został skierowany do Lututowa w 1948 r., gdy proboszczem był ks. Julian Kowalski. Został nim ks. Franciszek Kaczmarek. Nie był on tutaj jednak długo, bo tylko rok. Kolejnym, wikariuszem przez okres dwóch lat, był ks. Eugeniusz De Ville. Niestety, dokumenty nie podają żadnych informacji o tych duszpasterzach.
Więcej informacji można znaleźć o kolejnych wikariuszach, a są one zawarte w protokołach wizytacyjnych. W sierpniu 1951 r. lututowskim wikariuszem został ks. Stanisław Buchalski. Urodził się on 3 sierpnia 1923 r., a wyświęcony na kapłana został w 1951 r. Pracował więc on w Lututowie jako neoprezbiter. Zajmował się wówczas głównie pracą w szkole. Po nim wikariuszem był pochodzący z samego Lututowa ks. Stanisław Wyganowski. Duszpasterzował tu przez 3,5 roku, od września 1953 r. Urodził się on 20 marca 1925 r., a wyświęcony został w 1953 r. Był synem tutejszego aptekarza.
Po okresie jego posługi zmienił go ks. Henryk Ostrowski, urodzony 16 lutego 1934 r. i wyświęcony w styczniu 1957 r. Od tego czasu był właśnie w Lututowie, choć nie długo, bo tylko kilka miesięcy.
Po nim wikariuszem został ks. Zygmunt Woźniak, który zajmował się głównie ministrantami. Urodził się 24 czerwca 1931 r., a wyświęcony w sierpniu 1957 r. od razu znalazł się na terenie parafii lututowskiej.
Po 3 latach, w 1960 r. wikariuszem został ks. Antoni Turlej, wyświęcony również w tym roku, a urodzony 27 maja 1935 r. W 1962 r. ks. Antoni odszedł z parafii. Odeszła także katechetka – Elżbieta Kapelańczyk, w związku z tym do Lututowa skierowano tym razem 2 wikariuszy, a byli to ks. Tadeusz Kantoch i ks. Zdzisław Kilan. Po nich, w 1964 r. do parafii przybyli – ks. Tadeusz Sroka i ks. Tadeusz Kamiński. Pierwszego po 2 latach, we wrześniu 1966 r. zmienił ks. Tadeusz Jędryczko, a drugiego natomiast rok później ks. Marian Jankowski. W 1968 r. zastąpił go jednak po roku ks. Henryk Kułak.

W 1970 r. zmieniono dwóch wikariuszy. Nowymi pomocnikami proboszcza w parafii Lututów zostali: ks. Remigiusz Mazurek i ks. Józef Danikowski. Sprawowali oni tutaj posługę do 1973 r. Następnie do parafii skierowano już tylko jednego wikariusza ks. Czesława Tomczyka. Ze względu na chorobę ówczesnego proboszcza – Fidelisa Łabędwicza zastępował go wówczas w wielu obowiązkach związanych z administrowaniem parafii. Kolejnym wikariuszem w 1974 r. został ks. Jerzy Bodziachowski. W 1981 r. do parafii przybył ks. Mirosław Stelmaszczyk. W 1984 r. zastąpił go na tym stanowisku ks. Stanisław Sróślak. 5 lat później, w 1989 r. nowym wikariuszem został ks. Paweł Kostrzewa. Kolejne 5 lat później po długim czasie znów w parafii było dwóch wikariuszy, bowiem w 1994 r. zostali nimi – ks. Kazimierz Wawrzyniak i ks. Krzysztof Ordziniak. Obaj sprawowali tutaj swoją posługę przez 3 lata do 1997 r., kiedy to ustąpili miejsca ks. Maciejowi Dudkowi i ks. Piotrowi Kuświkowi. Tego drugiego 2 lata później, w 1999 r. zastąpił ks. Mirosław Jankowski. W 2000 r. parafię opuścił ks. Dudek, został więc w Lututowie jeden wikariusz. W 2002 r. odszedł ks. Jankowski, a zamiast niego przydzielono ks. Mariusza Giwerskiego. Dnia 18 listopada 2004 r. w wyniku przeniesienia proboszcza lututowskiego – ks. Władysława Łuczuka został ks. Giwerski administratorem w parafii, a nowego wikariusza nie przydzielono. Ta sytuacja, w której nie miał on pomocnika w duszpasterzowaniu parafią, trwała na szczęście tylko rok, gdyż w 2005 r. do parafii przybył ks. Jacek Szlacheta. Jego posługa skończyła się tu po roku i już w 2006 r. na wikariusza w Lututowie został mianowany ks. Błażej Michalewski. W 2010 r. zmienił go na tym stanowisku ks. Mikołaj Skórecki, a dwa lata później, w 2012 r. ks. Wojciech Deresiński.

Wikariusze parafii Lututów w latach 1945-2013

Wikariusze posługujący w parafii Lututów w latach 1948-2013Okres posługi w parafii Lututów
ks. Franciszek Kaczmarek1948-1949
ks. Eugeniusz De Ville1949-1951
ks. Stanisław Buchalski1951-1953
ks. Stanisław Wyganowski1953-1957
ks. Henryk Ostrowski1957
ks. Zygmunt Woźniak1957-1960
ks. Antoni Turlej1960-1962
ks. Tadeusz Kantoch1962-1964
ks. Zdzisław Kilan1962-1964
ks. Tadeusz Sroka1964-1966
ks. Tadeusz Kamiński1964-1967
ks. Tadeusz Jędryczko1966-1970
ks. Marian Jankowski1966-1970
ks. Henryk Kułak1967-1968
ks. Remigiusz Mazurek1968-1970
ks. Józef Danikowski1970-1973
ks. Czesław Tomczyk1973-1974
ks. Jerzy Bodziachowski1974-1977
Ks. Ryszard Adrjanek1977-1981
ks. Mirosław Stelmaszczyk1981-1984
ks. Stanisław Sróślak1984-1989
ks. Paweł Kostrzewa1989-1994
ks. Kazimierz Wawrzyniak1994-1997
ks. Krzysztof Ordziniak1994-1997
Ks. Piotr Kuświk1997-1999
Ks. Maciej Dudek1997-2000
Ks. Mirosław Jankowski1999-2002
Ks. Mariusz Giwerski2002-2004
Ks. Jacek Szlacheta2005-2006
Ks. Błażej Michalewski2006-2010
Ks. Mikołaj Skórecki2010-2012
Ks. Wojciech Deresiński2012-2017
Ks. Jakub Kaczorkiweicz 2017-2018
Ks. Błażej Michalewski 2018
Ks. Rafał Wawrzyniak 2018-2019

W 2018 roku przez okres kilku miesięcy wspólnota parafialna cieszyła się z posługi diakona Michała.

diakon Michał Rzeźnik2018

W ostatnich latach w parafii było również dwóch rezydentów. Pierwszym z nich został już wcześniejszy miejscowy wikariusz i administrator – ks. Mariusz Giwerski. Pełnił on tę posługę niecały rok, od 22 października 2012 r. do 30 czerwca 2013 r. Po nim na stanowisko rezydenta do Lututowa od 1 lipca 2013 r. został skierowany ks. Arkadiusz Wieczorek i jest nim do dziś.

Rezydenci parafii Lututów w latach 2012-2013

Rezydenci w parafii LututówOkres posługi w parafii Lututów
Ks. Mariusz Giwerski2012-2013
Ks. Arkadiusz Wieczorek2013-2015

3. Księża pochodzący z parafii

Bardzo ważnym elementem w dziejach każdej wspólnoty parafialnej są powołania, szczególnie do kapłaństwa. Świadczą one po części również o kondycji duchowej parafii. Lututów nie narzekał nigdy na brak takich powołań. W powojennej historii wspólnoty parafialnej wyrosło z niej dziesięciu kapłanów.
Pierwszym z nich był wspomniany już w tej pracy ks. Stanisław Wyganowski, ze względu na to, iż był w tej parafii również wikariuszem. Urodził się on 20 marca 1925 r. Był dzieckiem miejscowego aptekarza. Po wojnie podjął pracę i studia we Wrocławiu, szybko z nich jednak zrezygnował i wstąpił do seminarium w Krakowie. Został wyświęcony na kapłana w 1953 r. Zmarł 23 grudnia 2004 r.
Kolejnym kapłanem wywodzącym się z Lututowa jest ks. Jan Kononów. Urodził się on w 1936 r., a święcenia kapłańskie przyjął w 1962 r. Obecnie mieszka na terenie parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Tąpkowicach w diecezji sosnowieckiej.

Rok od niego młodszy jest kolejny z kapłanów pochodzących z Lututowa, a mianowicie ks. Edward Krakowski. Urodził się on w 1937 r. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1963 r. Przez 20 lat, od 1987 r. do 2007 r., był proboszczem w parafii pw. św. Jana Nepomucena w Młynisku w archidiecezji częstochowskiej. Obecnie na emeryturze.

Następny kapłan z Lututowa to ks. Grzegorz Grela. Urodził się w 1965 r. Święcenia kapłańskie przyjął natomiast w 1991 r. Od 2005 r. jest proboszczem w parafii p.w. św. Stanisława biskupa i męczennika w Pławnie w archidiecezji częstochowskiej.
W parafii zrodziło się również powołanie zakonne. Zakonnikiem jes o. Piotr Walocha, dominikanin. Urodził się w 1966 r., a święcenia kapłańskie otrzymał w 1992 r. Obecnie pracuje na misjach w Czadzie, w Afryce.

Rok po nim, bo w 1993 r. świecenia kapłańskie przyjął kolejny lututowianin z pochodzenia, a mianowicie ks. Zbigniew Trała. Przez wiele lat pracował on na misjach w Zambii, w Afryce. Obecnie posługuje w parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Szynkielowie w archidiecezji częstochowskiej.
Następnym kapłanem pochodzącym z parafii jest ks. prałat Jacek Bąk. Urodził się on 1 maja 1969 r. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk ks. biskupa Stanisława Napierały 26 maja 1994 r. Dwa lata po święceniach był wikariuszem w parafii pw. św. Marcina w Kępnie. Od 1996 r. jest pracownikiem kurii diecezjalnej w Kaliszu. Odbył również studia doktoranckie z teologii moralnej. Od 1 lipca 2005 r. jest kanclerzem kurii diecezjalnej w Kaliszu, a od 14 sierpnia 2013 r. również proboszczem w parafii pw. NMP Królowej Polski w Kaliszu.

Kolejnym księdzem, którego rodzinną parafią jest Lututów jest ks. Szymon Żuraw. Urodził się on 1 kwietnia 1970 r. Wyświęcony został 28 maja 1998 r. Był przez kilka lat proboszczem w parafii Grabówka w dekanacie złoczewskim. Od 1 lipca 2013 r. jest natomiast proboszczem w parafii Giżyce w dekanacie grabowskim.
Z parafii Lututów pochodzi też ks. Mariusz Karbowski. Urodzony w 1976 r., święcenia kapłańskie otrzymał w 2001 r. Napisał doktorat z psychologii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Uniwersytetu im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Warszawie. Obecnie posługuje w parafii pw. św. Aleksandra w Warszawie.
Henryk Sztendel to kolejny ksiądz wywodzący się z Lututowa. Urodził się w 1976 r., świecenia kapłańskie przyjął w 2002 r. Obecnie nie pracuje jako duszpasterz.

Księża pochodzący z parafii Lututów w latach 1945-2013

Księża pochodzący z parafii LututówRok święceń kapłańskich
Ks. Stanisław Wyganowski1953
Ks. Jan Kononów1962
Ks. Edward Krakowski1963
Ks. Grzegorz Grela1991
Ks. Piotr Walocha1992
Ks. Zbigniew Trała1993
Ks. Jacek Bąk1994
Ks. Szymon Żuraw1998
Ks. Mariusz Karbowski2001
Ks. Tomasz Ślęzak2018

4. Rada parafialna i inni współpracownicy

4.1. Rada parafialna

W dokumentach Pierwszego Synodu Diecezji Kaliskiej czytamy: W każdej parafii należy ustanowić Parafialną Radę do spraw ekonomicznych, zwaną tradycyjnie Radą Parafialną. Jest ona organem doradczym i wspomagającym proboszcza w administrowaniu dobrami materialnymi parafii.
W lututowskiej parafii pierwsza rada po wojnie powstała w listopadzie 1949 r. i liczyła ona 5 członków. Kolejną założył w 1955 r. ks. Marian Minor. Na spotkaniach omawiano najważniejsze potrzeby materialne kościoła. W jej skład wchodziło wówczas od jednego do trzech osób z każdej wioski, wskutek czego należało do niej wtedy ponad 50 członków. Osoby znajdujące się w radzie często się zmieniały. Każdy z kolejnych proboszczów ustalał z ich członkami potrzebne decyzje związane zazwyczaj z inwestycjami kościelnymi. Jej członkowie, jako przedstawiciele parafii, mają prawo mieć wgląd w te sprawy i mogą z proboszczami je omawiać i współdecydować w wykorzystywaniu potrzebnych środków. W 1981 r. na przykład na ich zebraniach zdecydowano o pokryciu dachu kościoła miedzianą blachą, w 1986 r. o budowie kościoła w Świątkowicach, a w 1998 r. o nowym ogrzewaniu. Bardzo ważne były jej spotkania w ostatnich dwóch latach, w związku ze zniszczeniami kościoła po katastrofie budowlanej 5 stycznia 2012 r. Omawiano wówczas sprawy związane z remontem świątyni. Z najnowszych dokumentów wizytacyjnych z 2009 r. wynika iż rada parafialna Lututowa liczy 22 członków. Spotykają się oni co dwa miesiące, aby omawiać wszelkie aktualne materialno-administracyjne sprawy parafii.

Obecnie w skład Rady Parafialnej d. s. Ekonomicznych wchodzą następujące osoby:

  1. Marek Zgadzaj
  2. Marek Pikuła
  3. Marian Fita
  4. Beata Wyczałkowska
  5. Karol Bartoszek

Radę Duszpasterską tworzą:

  1. Piotr Stańczak
  2. Anna Mielczarek
  3. Dorota Szremska
  4. Roman Skotarski
  5. Anna Gwiazda

4.2. Organiści

W Lututowie przez wszystkie lata obecny był organista. Od sierpnia 1952 r. funkcję tę pełnił Władysław Wróbel. Urodził się on 20 września 1915 r. Parafianie lututowscy bardzo długo mogli cieszyć się jego grą na nabożeństwach i Mszach świętych, gdyż zakończył on tutaj posługę w 1997 r. Od 1 lipca tego roku nowym organistą został Marek Olejnik. Ówczesny proboszcz – ks. Franciszek Jodłowski pisał w kronice parafialnej, iż bardzo dobrze pełni on swoją posługę oraz że wszyscy są z niego zadowoleni. Urodził się on 2 grudnia 1951 r., ukończył szkołę muzyczną trzeciego stopnia.

4.3. Kościelni

Niewątpliwie ważne miejsce w parafii zajmuje kościelny, czyli osoba, która przygotowuje kościół do nabożeństw i Mszy świętych oraz pełni różne prace gospodarcze. Przez wiele lat kościelnym w Lututowie był Tymoteusz Słowik. Urodzony w 1902 r., pracował w tej parafii już przed II wojną światową i po niej kontynuował swoją posługę. Zakończył ją w 1961 r. po 34 latach pracy. Na jego miejsce przyszedł Kazimierz Kłobut, dawny ministrant, który urodził się w 1925 r. Niestety, nie ma dokładnych danych do jakiego czasu pełnił on tę funkcję. Wiadomo, że zakończył ją w latach 80-tych. Po tym czasie przez długi okres nie było w parafii żadnego kościelnego, dopiero pod koniec lat 90-tych został nim Józef Forjas, który pracował w parafii kilka lat. W 2002 r. zmienił go na tym stanowisku Józef Hojka, a od 2007 r. do 2018 r. był nim Roman Skotarski. Pełnił on tę posługę z oddaniem. Urodził się on 11 września 1960 r. Od 2018 roku posługę zakrystianki pełni Anna Mielczarek, która urodziła się 15 września 1992 roku. Ukończyła Studia na kierunku teologia. 

4.4. Ministranci

W dokumentach Pierwszego Synodu Diecezji Kaliskiej czytamy: Ministranci są przedstawicielami Ludu Bożego, kiedy podczas Eucharystii pełnią swoją posługę. Będąc na oczach wspólnoty zgromadzonej w świątyni, powinni dla niej być przykładem wiary i modlitwy.
Z dokumentów wizytacyjnych można się dowiedzieć, że w 1954 r. było ich w Lututowie 20, natomiast pięć lat później już znacznie więcej, bo aż 63. Zajmowali się nimi zazwyczaj księża wikariusze. Dbali o ich życie religijne, zachęcali do częstej spowiedzi i przyjmowania komunii świętej, a także rozwijali ich umiejętności liturgiczne. Z dokumentów wizytacyjnych wiadomo, że w 1964 r. było ponad 30 ministrantów, w 1970 r. – 25, w 1984 – 55, a w 1990 r. – 65. Obecnie ilość ministrantów wynosi ponad 20 chłopców z klas od II szkoły podstawowej do studentów.

4.5. Chórki parafialne

W parafii działał w latach 50-tych również amatorski chór, który śpiewał na uroczystych Mszach świętych. Liczył on wówczas 12 śpiewaków i 18 śpiewaczek. Od kilku lat w parafii istnieje inny chór, złożony z kilkunastu parafian. Jego posługa dotyczy głównie Mszy świętych na najważniejszych uroczystościach, świętach i odpustach.

Od kiedy wikariuszem w parafii jest ks. Wojciech Deresiński, istnieje tu również chórek dziecięco-młodzieżowy. Ks. Wojciech założył go w 2012 r. Złożony jest z dzieci i młodzieży uczącej się w lututowskich szkołach od najniższych klas szkoły podstawowej do najwyższych klas miejscowego technikum. Gra i śpiewa na niedzielnych Mszach św. z udziałem dzieci o godz. 11:00. Często ma próby pod kierownictwem ks. wikariusza.

Materiały zaczerpnięte z pracy magisterskiej  mgra Tomasza Ślęzak